Książka Agaty Rybińskiej to pierwsze monograficzne opracowanie
biografii Manuela Joëla, wrocławskiego rabina, przez kilka lat związanego
także z Poznaniem (1845–1848). Na szerokim tle ówczesnego
środowiska, żyjącego w określonej rzeczywistości politycznej
i kulturowej, autorka opowiada o profesorze Żydowskiego Seminarium
Teologicznego1 we Wrocławiu. Jej biografia, przywołująca
różnorodne konteksty, pozwala czytelnikowi zrozumieć nie tylko
postać głównego bohatera, ale i meandry epoki, w której przyszło
mu żyć wśród Żydów niemieckich – pruskich, wielkopolskich i wrocławskich.

Zbigniew Pakuła

She came to Poland with her daughter Elżbieta in 2004 to commemorate the sixtieth anniversary of the liquidation of the ghetto in Łódź. They had not expected such crowds. More than five thousand people came, and there were 1,500 of the Survivors. They took part in the memorial march from the Jewish cemetery to the Radegast station[i]. Moved, they listened to Eliezer Zyskind speaking at the cemetery. He talked about life in the ghetto and about hiding with his family for several days in a graveyard, among tombstones, to avoid deportation. "The worst was the downpour which soaked us to the bone," he said.